Ik schreef het al eerder: ook kunstenaars moeten 2.0. M'n oog viel vanmorgen dus gelijk op het artikel in De Pers. Er komt een YouTube Symphony Orchestra. Pardon?
Natuurlijk was ZBdigitaal me voor met een post over dit bijzondere project, maar ik duik een beetje de diepte in. Wat willen ze precies?
In april zal een orkest van zo'n 100 man in de New Yorkse Carnegie Hall een stuk spelen van Tan Dun: Internet Symphony Nr.1 - Eroica. Het wordt gedirigeerd door Michael Tilson Thomas. Iedereen kan meedoen. Dat wil zeggen, je moet wel even auditeren, zo gaat dat bij orkesten. De bladmuziek haal je van internet, je neemt jezelf op terwijl je het stuk speelt, je upload je video naar YouTube, een deskundige jury maakt een eerste selectie en dan kan iedereen meestemmen voor die uiteindelijke 100. Naast een echte slotuitvoering komt er ook een virtuele versie, gemaakt van aan elkaar geplakte auditiefragmenten.
Tot zover, strak plan! Tan Dun schrijft mooie muziek. Kijk naar Crouching Tiger... en je weet wat je te wachten staat. Tilson Thomas is ook niet de minste en staat bekend om z'n 'moderne' projecten. De speciaal gecomponeerde symfonie begint spannend, maar eindigt volgens mij in 13-in-een-dozijn filmmuziek. Maar ja, er moet ook wel wat te strijken zijn natuurlijk.
Op de site wordt alles perfect aangeboden, in alle belangrijkste talen. Een video van het stuk, de bladmuziek, een oefenvideo met geluid en een karaoke-video met alleen de dirigent. Want al die inzendingen moeten natuurlijk wel een beetje synchroon lopen. Maar dát ziet er gek uit! Nou ja, dat is dus wat je ziet als je ín het orkest zit. Een leuk kijkje in de keuken voor niet-muzikanten. Alhoewel, Tan Dun blijft wel de hele tijd heel vriendelijk glimlachen. Dat doen dirigenten normaal gesproken echt niet hoor.
Ik ben heel benieuwd naar de inzendingen. Proefspel doen is een kleine hel. Meestal sta je achter een gordijn en hoor je ergens Begint u maar. En dan doe je je kunstje; die mooie sonate of die onspeelbare passage uit een groot orkestwerk. Nu staar je dus naar een virtuele dirigent, je hoort helemaal niks (met een koptelefoon hoor je jezelf niet voldoende meer) en moet je niet alleen de volle orkestpassages spelen, maar ook alle rusten uittellen en die enkele pluknootjes goed mikken.
Maar ik heb even de eerste vioolpartij bekeken. Ik weet, hij ligt al een tijdje op de kast, maar volgens mij gaat dit nog wel lukken. En dat lijstje met verplichte keuzestukken, die heb ik ook ooit al wel eens gespeeld. Dus, als iemand een goede camera en microfoon te leen heeft, dan moest ik me maar eens op YouTube gooien. En dan wel straks allemaal stemmen hè. Wie weet kom ik dan toch nog in Carnegie Hall terecht!
Natuurlijk was ZBdigitaal me voor met een post over dit bijzondere project, maar ik duik een beetje de diepte in. Wat willen ze precies?
In april zal een orkest van zo'n 100 man in de New Yorkse Carnegie Hall een stuk spelen van Tan Dun: Internet Symphony Nr.1 - Eroica. Het wordt gedirigeerd door Michael Tilson Thomas. Iedereen kan meedoen. Dat wil zeggen, je moet wel even auditeren, zo gaat dat bij orkesten. De bladmuziek haal je van internet, je neemt jezelf op terwijl je het stuk speelt, je upload je video naar YouTube, een deskundige jury maakt een eerste selectie en dan kan iedereen meestemmen voor die uiteindelijke 100. Naast een echte slotuitvoering komt er ook een virtuele versie, gemaakt van aan elkaar geplakte auditiefragmenten.
Tot zover, strak plan! Tan Dun schrijft mooie muziek. Kijk naar Crouching Tiger... en je weet wat je te wachten staat. Tilson Thomas is ook niet de minste en staat bekend om z'n 'moderne' projecten. De speciaal gecomponeerde symfonie begint spannend, maar eindigt volgens mij in 13-in-een-dozijn filmmuziek. Maar ja, er moet ook wel wat te strijken zijn natuurlijk.
Op de site wordt alles perfect aangeboden, in alle belangrijkste talen. Een video van het stuk, de bladmuziek, een oefenvideo met geluid en een karaoke-video met alleen de dirigent. Want al die inzendingen moeten natuurlijk wel een beetje synchroon lopen. Maar dát ziet er gek uit! Nou ja, dat is dus wat je ziet als je ín het orkest zit. Een leuk kijkje in de keuken voor niet-muzikanten. Alhoewel, Tan Dun blijft wel de hele tijd heel vriendelijk glimlachen. Dat doen dirigenten normaal gesproken echt niet hoor.
Ik ben heel benieuwd naar de inzendingen. Proefspel doen is een kleine hel. Meestal sta je achter een gordijn en hoor je ergens Begint u maar. En dan doe je je kunstje; die mooie sonate of die onspeelbare passage uit een groot orkestwerk. Nu staar je dus naar een virtuele dirigent, je hoort helemaal niks (met een koptelefoon hoor je jezelf niet voldoende meer) en moet je niet alleen de volle orkestpassages spelen, maar ook alle rusten uittellen en die enkele pluknootjes goed mikken.
Maar ik heb even de eerste vioolpartij bekeken. Ik weet, hij ligt al een tijdje op de kast, maar volgens mij gaat dit nog wel lukken. En dat lijstje met verplichte keuzestukken, die heb ik ook ooit al wel eens gespeeld. Dus, als iemand een goede camera en microfoon te leen heeft, dan moest ik me maar eens op YouTube gooien. En dan wel straks allemaal stemmen hè. Wie weet kom ik dan toch nog in Carnegie Hall terecht!
Die camera en microfoon moeten uiteindelijk toch wel gaan lukken, dacht je niet?
BeantwoordenVerwijderenWie weet kan Eck je wel op weg helpen :) Of H. uit Deventer?!
Ik stem voor! :)
Zoiets was leuk geweest voor de opening v/h Nat.Muz.Kwrt. Op de meeste camera's zit tegenwoordig een videofunctie die ruim voldoende voor dit doel is, lijkt mij. (ik neem gemakshalve maar aan dat je die hebt;-) )
BeantwoordenVerwijderen@essen: Fijn, één zieltje heb ik in ieder geval. Moet ik eerst nog wel effe door die jury komen :-(
BeantwoordenVerwijderen@eazy: Inderdaad, veel beter dan zo'n foto-actie of een VIPconcert. Maar met mijn kleine Ixus komt mijn briljante geluid natuurlijk absoluut niet tot z'n recht. Ik wou het iets groter aanpakken ;-)
Maak daar maar twee zieltjes van. Ik reageerde ook op ZBD:
BeantwoordenVerwijderen@ Astrid: Ik denk dat ik nu vooral maar heel stilletjes doch ruiterlijk moet toegeven dat mijn kennis van klassiek zich beperkt tot een vierdubbelaar met daarop louter, uhm, klassiekers. Die Vanessa kende ik niet eens, maar toegegeven: het is een lieverd om te zien.
En als ik dan vervolgens jouw invalshoek zie begint het me te dagen: jij hebt hier wel verstand van en je speelt zelfs zelf! Dat was me ontgaan tot op heden. Cool vind ik dat. Ik wil zo'n filmpje van jou wel eens zien!
Daar zit ik dan...met mijn drie akkoordenliefde...
@Edwin: Niets zo verschillend als smaak! En er is helemaal niks mis met klassiekers of drie akkoorden :-)
BeantwoordenVerwijderenM'n conservatoriumtijd en proefspel-schnabbel-muziekschoolfase is mij niet ontgaan, maar ik heb het wel afgesloten. De enige film die ik had, is gewist. Niets zo veranderlijk als de mens.
En dat is alleen maar mooi. Leuk!
BeantwoordenVerwijderengoh lees ik net dat jij er ook over geschreven hebt Ik vond het een erg leuk initiatief.
BeantwoordenVerwijderenmisschien wel iets voor je als ik zo de reacties lees hier
Nou ja, uit de reacties kun je misschien ook opmaken dat het voor mij nu allemaal niet meer zo hoeft. Maar het is soms leuk er nog even over te fantaseren.
BeantwoordenVerwijderen