Doorgaan naar hoofdcontent

Berlijn - mei 2005

Drie jaar geleden ben ik voor het eerst in Berlijn geweest.
Ik moest wel, want ik had de reis gewonnen! Hoe je dat doet? Simpel. Je gaat naar de website van de NS publieksprijs. Je stemt op je favoriete genomineerde boek en je zegt de historische woorden: “Zo, ik heb even een retourtje Berlijn geboekt”. Een paar weken later valt de bevestiging van die ‘boeking’ in je brievenbus. U ziet, ik was al vroeg bekend met de krachten van The Secret. Zo heeft Geert Maks In Europa dus niet alleen een mooi boek en een fascinerende tv-serie opgeleverd, maar voor mij ook de kennismaking met een geweldige stad.

Alles aan Berlijn is groot: de gebouwen, de straten, de pleinen, de winkelcentra, zelfs de hemel lijkt er groter dan hier. Maar ondanks dat voel je je nooit verloren of ongemakkelijk. Ik ken zelfs mensen die je normaal alleen in de natuur ziet, maar die ook van deze stad genieten. Niet in de laatste plaats vanwege al die bomen en parken. Berlijn lijkt je te omarmen en te zeggen: “Kom er gezellig bij en wees vooral jezelf”.

Dat was zeker wel eens anders en de restanten van die tijd zijn nog op veel plekken zichtbaar. Gebouwen vol kogelgaten of overwoekerde panden, die sinds ’45 niet meer zijn aangeraakt. En dan die megalomane Stasi-complexen, die staan te pronken aan boulevards waarop de parades nog bijna voelbaar zijn. Ondanks de ‘tentoongestelde’ restanten van de muur, kun je je nauwelijks voorstellen hoe het leven toen geweest moet zijn. Gelukkig is er nu Das Leben der Anderen om ons dat op realistische wijze te laten voelen.

Kortom, de reis was een succes. Maar veel te kort natuurlijk. Dus deze extra lange meivakantie grijp ik aan om het vuur van die prille liefde een beetje op te stoken. Gewapend met digitale camera*, wandelschoenen, plattegrond en Bratwurst dompel ik me twee weken onder in het kloppend hart van Europa.

* die heb ik nog niet zo lang, dus dat is wel even het vermelden waard!


Reacties

  1. Berlijn lijkt mij een hele interessante stad maar op een of andere manier trek het me niet zo. Dus aan jou de schone taak om mij enthousiast te maken ;-) Laat de Berlijn postings maken komen!

    Peter

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Hé Astrid, je weet het nog he, zelfs deze natuurliefhebber is gevallen voor Berlijn, leuk die link naar mijn blog!
    Geniet! en kom terug met verhalen, natuurlijk (ook) via je blog!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Veel plezier!
    Maar dat zal vast wel lukken.

    Ben (o.a. ;)) benieuwd naar je ervaringen met de camera. :)

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire scribble

Vrouwendingen

Vakantie betekent op dit moment tentamens maken en voorbereidingen treffen voor m'n stage en scriptie. Maar er moet ook tijd zijn voor er even tussenuit én quality time met m'n middelbare school bestie. Zo treffen we elkaar bij een leuke Italiaan voor een quality lunch. En gossie wat valt er veel bij te praten. De ober komt voor een drankje, dat is nog wel snel geregeld. Als hij opnieuw komt voor de bestelling moeten we hem teleurstellen. We hebben de kaart nog niet eens aangeraakt. "Geef ons even wat tijd", zeg ik. "Vrouwenlunch, dit gaat duren." Hij vindt het allemaal prima en stelt ons lachend gerust. Hij heeft de tijd.  Als we uiteindelijk diep in onze heerlijke salade zijn verdwaald, komt de ober eens even checken. Of we nog iets willen drinken? "Hmm, mag ik misschien toch een koude witte?", vraag ik voorzichtig. Natuurlijk mag dat. "Ach ja, vrouwenlunch hè", zeg ik verontschuldigend. Na een paar knusse uren meld ik me bij de ober om